Onlangs op een zonnige dag in mei dronk ik Paul) een kop cappuccino met mijn 21 jarige zoon. “Ik heb het meest geleerd in mijn leven toen ik uit mijn comfortzone was, pap”, voegde hij mij wijselijk toe. Op zijn 16e woonde hij een jaar in drie verschillende gastgezinnen in Paraguay en onderbrak daarmee zijn Havo die hij daarna afmaakte. Op zijn 20e deed hij een minor op de universiteit in Buenos Aires. Hij moest daar een presentatie verzorgen, in het Spaans. En al liep het hem dun in de broek, hij haalde een 10, hetgeen nog niet eerder was voorgekomen.
Jarenlang werkte ik met groot enthousiasme in de zorg. Het leeuwendeel daarvan als leidinggevende, manager, directeur en bestuurder. Toen ik vertrok in mijn laatste baan lag het voor de hand om een soortgelijke baan te zoeken; daar lag immers mijn expertise. Na een innerlijk rijpingsproces besloot ik een andere wending aan mijn loopbaan te geven en mijn expertise de komende 20 jaar anders in te zetten voor de samenleving.
Ondertussen waren mijn kinderen het huis uit, had ik een nieuwe relatie, had ik mijn ondertussen veel te grote huis verkocht en was begonnen als ZZP’er. Ook startte ik met een tweejarige counseloropleiding in Amsterdam. Ik was ineens weer “leerling” in een opleiding die ook over mezelf ging. (Groeps)leertherapie, supervisie, intervisie, rollenspelen maar dan niet ‘gespeeld’, veel literatuur, psychosociale basiskennis en sessies draaien. Ik was even niet ‘thuis’ meer in mezelf. Feitelijk was dat ook nodig om goed open te staan voor nieuwe inzichten en een verdiepte verhouding tot mezelf en daarmee tot anderen. Tegelijkertijd was ik een deel van mijn gevoel van veiligheid kwijt. Jeetje, was voelde dat ongemakkelijk!
Het ging nu niet om mijn opgedane kennis over management, de zorg, niet om een positie/rol die ik vervulde, maar om mijn authentieke zelf met nieuwe, aanvullende kennis en vaardigheden. Daarnaast deed ik ook een accreditatietraject als leefstijlcoach en zette samen met mijn vriendin een ondogmatische training op. Al met al deed ik de afgelopen drie jaren zes (bij)scholingstrajecten.
Ik kijk terug op een periode waarin ik totaal uit mijn comfortzone was. Maar wat een nieuwe inzichten verkreeg ik! Niet in de laatste plaats omdat het niet allemaal ‘halleluja’ was dat ik ervaren heb. Teruggeworpen op mezelf herontdekte ik weer mijn volle overtuiging: dezelfde passie, dezelfde focus op kwaliteit van leven, nu in een ander jasje. Uit je comfortzone geeft een hoop mogelijkheden; het is een kwestie van doen! En je hoeft er niet voor naar Argentinië……